Page 93 - Biologia, Biologia na czasie, podręcznik, klasa 2, zakres rozszerzony

6.3. Ryby – żuchwowce pierwotnie wodne

Ryby głębinowe Dowiedz się więcej

Głębiny oceaniczne to środowiska o skrajnie trudnych warunkach życia. Brak światła,
małe stężenie tlenu, niska temperatura i olbrzymie ciśnienie ograniczają rozwój
organizmów. Jedynymi producentami materii organicznej są tam chemoautorofy,

co skutkuje niewielką ilością pokarmu dla kolejnych poziomów tro cznych. Ryby

głębinowe wykształciły szereg przystosowań anatomiczno- zjologicznych, które
pozwalają na funkcjonowanie w tak ekstremalnym środowisku.

Populacje ryb głębinowych charakteryzują się
małym zagęszczeniem, czego konsekwencją
jest trudność w znalezieniu partnera do
rozrodu. U matronicy Holboella (Ceratias
holboelli) występuje nietypowa strategia
rozrodcza – znacznie mniejszy samiec
przyrasta do ciała samicy i rozpoczyna
pasożytniczy tryb życia. Jednocześnie wciąż
jest zdolny do zapładniania jaj partnerki.

Z powodu niewielkiej ilości pokarmu oraz braku
możliwości jego regularnego pobierania ryby
z rodziny wężorowatych (Stomiidae)
wykształciły nieproporcjonalnie duży otwór
gębowy zaopatrzony w długie ostre zęby.
Dzięki temu mogą chwytać ofi ary nawet
większe od siebie.

świecący wąs
podbródkowy
Wężorowate są zaopatrzone w narządy
świetlne (fotofory), zlokalizowane m.in. po
bokach ciała, za pomocą których wabią ofi ary
i kontaktują się z innymi osobnikami tego
samego gatunku. Samce niektórych gatunków
fotofory mają uwstecznione jelito, nie pobierają więc
pokarmu i giną wkrótce po zapłodnieniu
samicy.

wabik

Wiele ryb głębinowych, np. z rodzaju
Melanocetus, wykształciło narządy służące do
przywabiania ofi ar. Funkcję wabika pełni
u nich jeden z przekształconych promieni
płetwy grzbietowej, który kształtem przypomina
wędkę. Na szczycie tej struktury znajduje się
narząd świetlny przyciągający ofi ary
do paszczy drapieżcy.

415